Yvonne en Jolanda vertellen over hun werk bij Stichting Eykenburg  

Yvonne van der Hoek richt zich op mensen die voor het eerst met Stichting Eykenburg in aanraking komen. Jolanda Ligtvoet zorgt voor mensen binnen Stichting Eykenburg die komen te overlijden. Twee uitersten binnen één organisatie dus, maar met meer raakvlakken dan je zou denken.

 

Voor in de wieg zijn gelegd

Yvonne van der Hoek is teamleider extramurale huishouding (EMH). De teams van haar en haar collega’s zijn dus bij de mensen thuis aan het werk, maar de huishouding doen is in dit geval zoveel meer dan stofzuigen alleen. Yvonne:‘Je bent aanspreekpunt, doorgeefluik en signaleerder tegelijkertijd. De cliënt kan dement zijn of verslaafd, hij kan in de schulden zitten. Het gaat om heel veel verschillende cliënten dus.’


‘Daarnaast heb je in dit werk te maken met de familie van de cliënt en met andere organisaties die hulp bieden bij de cliënt of dat binnenkort gaan doen. Dit alles kan mentaal best zwaar zijn. Je moet er een beetje voor in de wieg zijn gelegd. Maar als je het in de vingers hebt, is dit een fantastische baan. Het is werk voor vrije vogels. Je gaat op pad met de planning voor een week. Niemand controleert je uren. Deze baan berust op 100 procent vertrouwen.’

De baan wordt trouwens nog interessanter. Yvonne: ‘Nu werken we met helpenden A op mbo-niveau. Maar via scholing en training gaan we binnenkort de psychische kant van het werk meer aandacht geven. Het wordt er alleen maar boeiender op.’

 

Waardig afscheid voorbereiden

Bij Jolanda Ligtvoet is het een ander verhaal. Zij is teamleider van het hospice Claude Monet: een huiselijk cluster van vier appartementen waar mensen hun laatste dagen doorbrengen op een voor hen passende en persoonlijke manier. Jolanda: ‘We werken met een team van professionals, betaald en onbetaald, bestaande uit contactverantwoordelijken niveau 3 (verzorgenden IG) en contactverantwoordelijken niveau 4 (verpleegkundigen). Dat zijn zowel vaste medewerkers als invallers. Ook hebben we een vast team van vrijwilligers.’


Wie aan vrijwilligers in het hospice denkt, heeft al snel oudere mensen voor ogen die na hun pensionering iets nuttigs willen doen. Jolanda: ‘Die vrijwilligers hebben we zeker ook, maar we hebben ook jongeren in ons team. Een man van begin 20 bijvoorbeeld die dit werk naast zijn kantoorbaan doet en iemand die aan de weg timmert in de theaterwereld, maar die met z’n vrijwilligerswerk hier meer betekenis aan het leven wil geven.’


De vaste medewerkers en de vrijwilligers in dit hospice zorgen voor een waardig afscheid van het aardse leven. Jolanda: ‘Het is maatwerk. Iedere situatie is anders. De een wil veel familie om zich heen, de ander wil vooral stilte en rust. Wij proberen aan al die verlangens te voldoen door veel mogelijkheden te bieden en te kijken naar wat past bij de cliënt.’

 

Doodgaan is niet eng

Jolanda is tevens het aanspreekpunt voor de palliatieve zorg binnen heel Eykenburg. Ze begeleidt de ondersteuning voor mensen die op de afdelingen van de organisatie gaan overlijden. Jolanda: ‘Palliatieve zorg staat nog in de kinderschoenen. Sommige medewerkers vinden het eng als iemand doodgaat. Ik haal dat enge er af, bijvoorbeeld door handvatten aan te reiken aan medewerkers waardoor ze beter weten wat ze kunnen doen. Of door waakmanden aan te bieden, zodat familie middelen heeft om de laatste dagen minder zwaar te maken. Verder maak ik collega’s duidelijk dat huilen mag. Dat je je als professional altijd maar goed moet houden, is onzin. We zijn geen robotten.’

 

Ik voel me hier thuis

Eigen keuzes maken, zelfstandig werken, zo min mogelijk regels: de banen van Jolanda en Yvonne zijn heel verschillend, maar op deze onderdelen lijken ze op elkaar. Dat heeft te maken met het warme thuisgevoel bij Stichting Eykenburg. Yvonne: ‘Bij problemen wordt er altijd een oplossing gezocht. Ik voel me hier thuis. Het is ook lekker divers en er wordt zoveel gedaan. Je kunt bij Stichting Eykenburg via banen en opleidingen doorgroeien en met veel verschillende aspecten kennismaken. En goede ideeën zijn tussendoor altijd welkom.’


Ook Jolanda is blij met haar werkgever: ‘Ik werk hier nu vier maanden en vindt Stichting Eykenburg vooral een platte organisatie. Er is nauwelijks hiërarchie en dat is prettig werken. Toen ik hier net was, werd ik voor gesprek uitgenodigd bij onze bestuurder Alex Reede voor een gesprek. Ik was knap zenuwachtig, maar het was vanaf het begin een heel gezellig gesprek. Die verhouding is zo gebleven. Als ik iets wil bespreken, wandel ik bij hem binnen of ik bel hem even. Ik heb in heel wat organisaties gewerkt, maar zoiets heb ik niet eerder meegemaakt.’

Dit artikel is eerder gepubliceerd in MediVacature, klik hier.

Back to top