Stichting Eykenburg
Welkom bij Stichting Eykenburg. Stichting Eykenburg is een professionele organisatie voor ouderenzorg in Den Haag. Wij hebben twee locaties in stadsdeel Segbroek voor mensen die niet langer thuis kunnen wonen. Daarnaast bieden wij ook diensten, zoals ondersteuning en zorg aan huis in de aangrenzende stadsdelen als Escamp, Loosduinen en Centrum en huishoudelijke verzorging in heel Den Haag. Wij zijn een kleinschalige organisatie met een groot aanbod aan zorg. Door onze flexibiliteit en lef kunnen wij inspelen op veranderingen, maar durven wij het ook aan om gerichte initiatieven te ontwikkelen, met en voor onze cliënten.
Missie
Onze missie is persoonsgericht: ‘Onze cliënten en onze medewerkers beleven elke dag als waardevol en betekenisvol’.
De wensen van de cliënten vormen het uitgangspunt van ons handelen. Door goed te luisteren krijgen we meer oog voor wat u, de cliënt, echt belangrijk vindt. Op deze manier bouwen wij samen met u en uw naasten aan de best passende zorg- en dienstverlening en vertalen wij deze wensen in een persoonlijk zorgplan. Indien wij niet kunnen voldoen aan uw wensen en behoeften, treden wij op als ‘zorgmakelaar’ en zoeken wij de verbinding tussen onze expertise en die van onze samenwerkingspartners. Hierdoor kunnen wij u de best passende ondersteuning en begeleiding bieden.
Het InfoKruispunt is het magazine van Stichting Eykenburg voor cliënten, professionals en externe relaties. In deze speciale editie staan we stil bij de liefde. In tal van mooie artikelen spreken cliënten, collega's, externe professionals en mantelzorgers openhartig over intimiteit en seksualiteit. 
Tijdens de Dag van de BHV werd het winnende recept van de 'Broodje BHV wedstrijd' bekendgemaakt. De wedstrijd was een van de activiteiten tijdens de BHV-week van Stichting Eykenburg. Iedereen kon die week zijn recept insturen!
Vandaag werd het begeleidingsteam aangenaam verrast! Een heerlijke doos Leonidas bonbons werd bezorgd voor Tamara, Diana, Gwen en alle medewerkers van de dagbesteding! Wat bleek? Deze super attentie was een bedankje van de familie Bos!
Wat een geweldig feest was er georganiseerd ter gelegenheid van de opening van onze Tiki Bar in Het Zamen. Teamleider Floyd was er maanden druk mee bezig, maar het resultaat is dan ook geweldig! Alles klopte, tot aan de kleinste details.
In dit septembernummer van ons magazine is er ruimschoots aandacht voor:
Bowien, fervent muziekliefhebster, loopt stage op de praktijkleerafdeling van Stichting Eykenburg. Gezien haar liefde voor muziek, ze speelt niet alleen gitaar maar zingt daarnaast ook nog, was het logisch ergens dat muziek ook een rol zou spelen in haar afstudeerproject. Ze koos voor de invloed van muziek op dementie, schreef daar een fantastische scriptie over en bezorgde onze cliënten en passant een aantal mooie momenten.
Al van jongs af aan heeft Klaas, jongste zoon van Carla Bremer (72), ervaring met wat dementie met mensen doet. “Mijn oma had ook Alzheimer. Een erfelijke vorm. Toen zij 60 was, wist en kon ze eigenlijk al niks meer. Ik ging vaak met mijn moeder mee naar het verpleeghuis. Dat vond ze spannend. Ze zei dan: Als ik dat krijg, dan weten we in ieder geval hoe het verloopt. Mijn moeder was altijd positief. Over alles. Uiteindelijk heeft ze een andere, niet erfelijke vorm gekregen. Toen ze het hoorde zei ze: Het is zoals het is, we moeten er wat van maken.
Totdat mijn moeder overleed in 2018, heb ik eigenlijk niks gemerkt aan mijn vader. Maar toen begonnen mij kleine dingen op te vallen. Mariëtte, dochter van Ton van Bijsterveld (87), vervolgt: “Zijn pinpas deed het volgens hem soms ineens niet meer of hij stond voor een dichte deur van de kerk, terwijl hij al jarenlang naar die kerk ging en zelfs hulpkoster is geweest. Hij begon dingen te vergeten en raakte dingen kwijt. Zijn geheugen ging met beetjes achteruit, maar wat hem echt de das om heeft gedaan is de eenzaamheid tijdens de coronaperiode. 
Ik ontmoet meneer Spoor (88) in het restaurant in Huize Eykenburg. Zijn vrouw (90) heeft Alzheimer. Ze zit er vandaag stil bij in haar rolstoel en neemt niet deel aan het gesprek. “Mijn vrouw bleef steeds langer weg toen ze boodschappen ging doen. Ze keek steeds na of ze alles wel had en checkte constant haar portemonnee. Buren gaven aan dat ze vaak stil stond op straat alsof ze geen idee had waar ze heen moest. We hebben toen een afspraak gemaakt bij de huisarts. Zo zijn we er achter gekomen.”
