Biljarten en verbinden
Tijdens mijn biljartspel met de bewoners werden talloze verhalen gedeeld
Al minstens tien jaar ben ik een vaste gast bij Huize Eykenburg, waar ik aanvankelijk in mijn eentje mijn biljartvaardigheden aanscherpte, maar al snel veranderde dat. In 2014 kreeg ik een verontrustende diagnose van het ziekenhuis, waardoor ik van het ene naar het andere ziekenhuis werd gestuurd en in een diepe dip belandde. Mijn huisarts verbood me te werken en adviseerde me om vooral leuke dingen te gaan doen, mijn werk te vergeten en te focussen op herstel. Ik ben gaan wandelen, biljarten en fietsen en heb zelfs tweemaal de Vierdaagse gelopen, een fantastische ervaring.
Biljarten
Om mijn biljartpassie verder te ontwikkelen, sloot ik me aan bij biljartvereniging RVVS in Biljartcentrum Samonda aan de Genemuidenstraat. Al snel besefte ik dat één keer per week niet voldoende was om mijn vaardigheden te verbeteren, dus ging ik op zoek naar meer speelmogelijkheden. Toen herinnerde ik me de biljarttafel bij Huize Eykenburg, van mijn bezoek aan mijn vader in 2010. Na wat navraag bleek dat ik daar mocht spelen, met als voorwaarde dat bewoners altijd voorrang hadden; een regeling waar ik volledig achter stond.
Het Ontmoetingsplein
Ik bracht vele dagen per week door op het Ontmoetingsplein, voorheen Het Binnenhof, waar ik mijn biljarttechnieken aanscherpte. De dames achter de bar, Marianne, Monique en Mees, maakten mijn verblijf des te gezelliger met hun vriendelijke gesprekken en kopjes koffie. Soms kwamen bewoners en bezoekers langs en vroegen of ze mee mochten spelen. Ik vond het geweldig om ze te zien genieten, maar benadrukte altijd dat de bewoners voorrang hadden. Sommigen van hen speelden verrassend goed, zoals Puc de Jong, die zelfs bij Samonda speelde. Tijdens mijn biljartspel met de bewoners werden talloze prachtige verhalen uit het verleden gedeeld, van avonturen met een band tijdens tours door Nederland en Duitsland tot ontroerende levensverhalen. Het bracht me tot het besef hoe het leven anders kan verlopen.
Een warm bad
Terugkijkend op mijn ziekteperiode, ben ik dankbaar voor Eykenburg, de rust die ik daar vond en de waardevolle gesprekken met bewoners. Een warm bad waar je in terechtkomt. Het Eykenblad bood inspiratie met prachtige verhalen over de bewoners en de georganiseerde activiteiten. Dit alles bracht me op het idee om ook mijn verhaal te delen.
